Το ταξίδι του Φρανκ Ριμπερί από την κορυφή ως τον πάτο, ενδιαφέρουσες
ιστορίες των "τρικολόρ" και τα σχέδια του Λοράν Μπλαν. Όλα αυτά στην
παρουσίαση της Γαλλίας στο Experts' Network, το δίκτυο της Guardian στο
οποίο συμμετέχει αποκλειστκά το Football-ista.
Το Football-ista συμμετέχει αποκλειστικά στο EURO 2012: THE EXPERTS’ NETWORK υπό τη διοργάνωση της Guardian, με τη συμμετοχή μεταξύ άλλων των El Pais, La Stampa, So Foot, Irish Times...
Η τελευταία φορά που ο Frank Ribery , έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα της Γαλλίας, φόραγε ένα ζευγάρι σαγιονάρες. Αυτό ήταν πριν από δύο χρόνια, 19 Ιουνίου του 2010, δύο μέρες μετά από την ήττα με 2-0 από το Μεξικό σε ένα παιχνίδι για τον δεύτερο όμιλο του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Ν. Αφρική.
Ο παίκτης της Μπάγερν Μονάχου , εμφανίστηκε στην παραλία με ενδυμασία συνοδού σε ένα γύρισμα για το Téléfoot, πρόγραμμα που αποτελεί την ναυαρχίδα των αθλητικών προγραμμάτων στην Γαλλία ,και πήρε το μικρόφωνο ώστε να μουρμουρίσει μια συγνώμη με φτωχά Γαλλικά: ”Μας έχει στοιχίσει” είπε σε μία προσπάθεια να κερδίσει άφεση αμαρτιών για την ομάδα μετά από μια ήττα που τα είχε όλα αλλά τους απέκλεισε από το τουρνουά, αλλά επίσης να δικαιολογήσει τα γεγονότα που είχαν συμβεί μέσα στην ομάδα, όπως η πρόσφατη φραστική επίθεση στον προπονητή Raymond Domenech από τον ο οποίος κάλεσε τον προπονητή του να πάει να γαμ@#$Φ, γεγονός που έλαβε χώρα στα αποδυτήρια της Ν. Αφρικής, Nikola Anelka ή την υπόθεση Zahia, η οποία έχει πάρει το όνομα της από της πόρνη πού πήρε μερικούς μήνες νωρίτερα ο ίδιος ο Ριμπερί αλλά και ακόμα ένας διεθνής, ο Sidney Govou.
Λίγες ώρες μετά την εκπομπή ο Ριμπερί, μαζί με τους συμπαίκτες του, αρνήθηκε να κάνει προπόνηση και εμφανίστηκε ως ένας από τους πρωτεργάτες της πιο γελοίας απεργίας στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Tο αποτέλεσμα: ένας αξιολύπητος αποκλεισμός στον πρώτο γύρο του τουρνουά για τους Γάλλους, και για τον Ριμπερί αποκλεισμός για τρία παιχνίδια, από την Γαλλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, για την συμμετοχή του στην “ανταρσία” της Knysna.
Σήμερα, ο Φράνκ Ριμπερί “ετοιμάζει τα παπούτσια του” και πάλι για την Γαλλία. Και, αν κρίνουμε από τις δηλώσεις του στα μέσα, οι οποίες τώρα εκφράζονται σε σωστά Γαλλικά, μάλλον έκανε μαθήματα επικοινωνίας.
Δεν είναι καθόλου βέβαιο, ωστόσο, ότι αυτό θα είναι αρκετό για να τον φέρει στην επικαιρότητα στο επερχόμενο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Ακόμα και αν ο Ντούγκα, ο πρώην προπονητής της Βραζιλίας, τον περιέγραψε ως “το μεγαλύτερο ταλέντο στην γαλλική ομάδα, μαζί με τον Benzema” ο προπονητής του Laurent Blanc έχει πει πολλές φορές ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο στην Γαλλική ομάδα για τον εξτρέμ της Μπάγερν: ”Η θέση αυτή δεν είναι δεσμευμένη από κανέναν. Όσο είμαι εγώ εκεί, η θέση του επιθετικού θα είναι ανοικτή για τον καλύτερο παίκτη. Malouda, Ribery ή ίσως ο Payet. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει.”
Μια περίεργη ανάκαμψη , τότε, για έναν παίκτη πού ομόφωνα “υιοθετήθηκε” από την Γαλλική κοινή γνώμη κατά την διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006 στη Γερμανία. Εκείνη την εποχή , ο Φράνκ Ριμπερί ήταν η ελπίδα για ένα χρυσό μέλλον για τους Γάλλους. Η Γαλλία που κάποτε είχε τον Platini και τον Zidane. Δεδομένου ότι ο τελευταίος είχε προγραμματίσει την αποχώρηση του από την ενεργό δράση μετά το τέλος του τουρνουά, η ομάδα θα μπορούσε να βασιστεί στον παίκτη από την Μασσαλία , ο οποίος τότε ήταν μόνο 23 χρονών.
Ο Ριμπερί είχε πολλά υπέρ. Είχε ήδη εξαιρετικό στυλ παιχνιδιού: ρομαντικό, ανέμελο, γενναιόδωρο, ακριβώς όπως αρέσει στους φιλάθλους. Κάποτε δήλωσε :”Πάντα τα δίνω όλα, ανεξαιρέτως αν είναι προπόνηση ή αγώνας”. Αλλά πάνω απ’ όλα, έχει μια υπέροχη προσωπική ιστορία-τυπική από τη φτώχεια στα πλούτη- αλα Γαλλικά , κάπου μεταξύ Emile Zola και Jules Ferry. “Ο Ριμπερί? Είναι αστείος” είπε ο Jean-Alain Boumsong στην τηλεόραση , περνώντας τα δάχτυλα του μέσα από τα μαλλιά του συμπαίκτη του…
Ο Ριμπερί μπορεί να ήταν αστείος αλλά ήταν αναμφισβήτητα εκτός των συνηθισμένων. Ο παίκτης μεγάλωσε στην γειτονία Chemin Vert, στην Boulogne-Sur-Me μια περιοχή στην νότια Γαλλία, όχι μακριά από την Outreau που μαστίζεται από την φτώχεια και ήρθε στην δημοσιότητα το 2004 μετά από μια διαβόητη υπόθεση κακοποίησης παιδιών. Είναι μια περιοχή όπου το ένα τρίτο του πληθυσμού είναι άνεργο.
Ο Φρανκ Ριμπερι είναι γιος ενός οικοδόμου και μιας νοικοκυράς.
Όπως έχει παραδεχτεί ο ίδιος “ποτέ δεν πήγε διακοπές ως παιδί εκτός από μια φορά, στην Εurodisney στα προάστια του Παρισιού.” Με έναν ανεπιθύμητο-για συμβολισμό, τα πρώτα του βήματα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο χαρακτηρίζονται από σημάδια τόσο βαθιά όσο αυτά στο πρόσωπο του, αποτέλεσμα ενός αυτοκινητιστικού ατυχήματος που συνέβη όταν ήταν 2 χρονών. “Ήμουνα στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου, και το παρμπρίζ εξερράγη στο πρόσωπο μου.”
Στα 16 του, είχε αποβληθεί από την ακαδημία της Lille εξαιτίας ενός καβγά στο σχολείο, και στα 20 πάλευε στον νότο της Γαλλία με την Ales, μια ομάδα τρίτης κατηγορίας ”ανήμπορος να τα καταφέρει απορρίφτηκε από τις Caen, Amiens, Guingamp, ο παίκτης τελικά βρήκε καταφύγιο στην Brest, το πρώτο βήμα μιας πλέον ακαταμάχητης ευκαιρίας για να λάμψει-Metz, Galatasaray, Marseille και τελικά Bayern Munich .
Ένα υπέροχο ταξίδι στο γαλλικό ποδόσφαιρο, το οποίο συνήθως ευνοεί το “βασιλικό μονοπάτι” των προπονητικών κέντρων –η πλειονότητα των Γάλλων διεθνών έρχονται από αυτά τα φυτώρια τα οποία καθορίζονται από τις επαγγελματικές ομάδες αλλά και το Γαλλική FA.
Ένα ακόμα πιο όμορφο παραμύθι είναι ότι, σε αντίθεση με τα σούπερ μόντελ τα οποία άλλοι παίκτες πάνε συνήθως, ο Φρανκ Ριμπερι παντρεύτηκε ένα “κανονικό” κορίτσι, την Wahiba, ούτε ιδιαίτερα όμορφη ούτε ιδιαίτερα πλούσια. “Την γνώρισα στα 16. Μέναμε στην ίδια γειτονία. Ήταν καλή για μένα με κάθε τρόπο. Δεν είναι επειδή είμαι επαγγελματίας τώρα αλλά έχω αλλάξει” δήλωσε το 2006, την εποχή που ξεκίνησε να φτιάχνει το όνομα του στον χώρο. Πράγματι, για το κοινό, ο Φρανκ Ριμπερι ήταν η τέλεια προβολή του εαυτού τους: η απόδειξη ότι κάποιος μπορεί να είναι κανονικός άνθρωπος και να γίνει ένας από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο.
Εξάλλου, ο Ριμπερι δεν ήταν καν ο Ριμπερι. Για τους Γάλλους ήταν ο “Ti’Franck”, το στοργικό προσωνύμιο που δίνουν στο τοπικό αγόρι που έκανε κάτι καλό. Ακόμα καλύτερα , στο απόγειο της δόξας του, είχε ακόμα το δικό του αφιερωμένο τηλεοπτικό σόου “Τhe Ribery Show” στην Γαλλική τηλεόραση.
Ένα πρόγραμμα που χρηματοδοτείται πλήρως από την Nike, οπού ο “Ti’Franck” κάλεσε όλους τους φίλους του –τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές, φίλους από τον Βορρά και την οικογενειά του, ή μάλλον, την οικογένεια της γυναίκας του, να φωνάξουν από τις κερκίδες του σταδίου της Lille όπου το σόου γυριζόταν, πριν μπουν στο στάδιο η Νike εφοδίασε όλους τους επισκέπτες πού έρχονται για να γιορτάσουν το είδωλο τους.
Μετά από αυτό, όλα ήρθαν ανάποδα. Δυστυχώς για τον Ριμπερι, οι Γάλλοι μετατράπηκαν από μια ομάδα νικητών (νικητές του Παγκόσμιου Κυπέλλου το ΄98, του Εuro 2000, και φιναλίστ το 2006 στο Παγκόσμιο Κύπελλο ) να έχουν χάσει την ποιότητα τους και να είναι ανίκανοι να περάσουν το πρώτο γύρο μιας διοργάνωσης (Εuro 2008, Παγκόσμιο Κύπελλο 2012) . Αυτό ήταν αρκετό για την κοινή γνώμη να φέρεται στους ήρωες του χθες σαν μηδενικά. Οι Γάλλοι παίκτες θεωρήθηκαν αλαζόνες, εγωιστές, υπερεκτιμημένοι, αποκομμένοι από μια χώρα που βυθίστηκε στην οικονομική κρίση.
Ακολουθώντας το πλήθος, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης άμεσα αποφάσισαν να πουν την άλλη ιστορία για τον Ριμπερι: όχι πια το παιδί με τα προβλήματα που τα κατάφερε ως την κορυφή, αλλά το κακό παιδί από το χωρίο. Wahiba? Ο Ριμπερι είχε τη Zahia, μια πόρνη, η οποία παραδόθηκε σπίτι του για να γιορτάσει τα 27 γενέθλια του. Με την βοήθεια του κουνιάδου του! Ωραία. Ο διεφθαρμένος-αλλά-προσφιλής χαρακτήρας.
Διαπιστώθηκε ότι ο Ριμπερι είχε αφήσει το Metz το 2004 γιατί είχε έναν καβγά σε ένα νυχτερινό κέντρο, όπου σωματικά απείλησε φιλάθλους όταν ήταν στην Marseille (“Θα γ… την μάνα σου φίλε, μην με δοκιμάζεις” είπε σε έναν φίλαθλο της ΟΜ δυσαρεστημένο με το αποτέλεσμα) και σχεδόν είχε έναν καβγά με έναν άλλο παίκτη σε ένα νυχτερινό κλαμπ λίγες εβδομάδες πριν την αποχώρηση του για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ν. Αφρικής-μέλη του περιβάλλοντος του εκείνο το βράδυ στο Milliardaire, ένα κλαμπ του Παρισιού, έβγαλαν όπλα “για να κάνουν εντύπωση στα πλήθη”. Ο γενναιόδωρος και ανιδιοτελής παίκτης. “Για να θεραπεύσεις τον Ριμπερι δεν πρέπει να είσαι γιατρός αλλά λογιστής” είπε ένας πρώην ατζέντης του. Για τους Γάλλους, ο “Ti’Franck” είχε γίνει Ribéry the Chav.
Το Football-ista συμμετέχει αποκλειστικά στο EURO 2012: THE EXPERTS’ NETWORK υπό τη διοργάνωση της Guardian, με τη συμμετοχή μεταξύ άλλων των El Pais, La Stampa, So Foot, Irish Times...
Η τελευταία φορά που ο Frank Ribery , έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα της Γαλλίας, φόραγε ένα ζευγάρι σαγιονάρες. Αυτό ήταν πριν από δύο χρόνια, 19 Ιουνίου του 2010, δύο μέρες μετά από την ήττα με 2-0 από το Μεξικό σε ένα παιχνίδι για τον δεύτερο όμιλο του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Ν. Αφρική.
Ο παίκτης της Μπάγερν Μονάχου , εμφανίστηκε στην παραλία με ενδυμασία συνοδού σε ένα γύρισμα για το Téléfoot, πρόγραμμα που αποτελεί την ναυαρχίδα των αθλητικών προγραμμάτων στην Γαλλία ,και πήρε το μικρόφωνο ώστε να μουρμουρίσει μια συγνώμη με φτωχά Γαλλικά: ”Μας έχει στοιχίσει” είπε σε μία προσπάθεια να κερδίσει άφεση αμαρτιών για την ομάδα μετά από μια ήττα που τα είχε όλα αλλά τους απέκλεισε από το τουρνουά, αλλά επίσης να δικαιολογήσει τα γεγονότα που είχαν συμβεί μέσα στην ομάδα, όπως η πρόσφατη φραστική επίθεση στον προπονητή Raymond Domenech από τον ο οποίος κάλεσε τον προπονητή του να πάει να γαμ@#$Φ, γεγονός που έλαβε χώρα στα αποδυτήρια της Ν. Αφρικής, Nikola Anelka ή την υπόθεση Zahia, η οποία έχει πάρει το όνομα της από της πόρνη πού πήρε μερικούς μήνες νωρίτερα ο ίδιος ο Ριμπερί αλλά και ακόμα ένας διεθνής, ο Sidney Govou.
Λίγες ώρες μετά την εκπομπή ο Ριμπερί, μαζί με τους συμπαίκτες του, αρνήθηκε να κάνει προπόνηση και εμφανίστηκε ως ένας από τους πρωτεργάτες της πιο γελοίας απεργίας στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Tο αποτέλεσμα: ένας αξιολύπητος αποκλεισμός στον πρώτο γύρο του τουρνουά για τους Γάλλους, και για τον Ριμπερί αποκλεισμός για τρία παιχνίδια, από την Γαλλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, για την συμμετοχή του στην “ανταρσία” της Knysna.
Σήμερα, ο Φράνκ Ριμπερί “ετοιμάζει τα παπούτσια του” και πάλι για την Γαλλία. Και, αν κρίνουμε από τις δηλώσεις του στα μέσα, οι οποίες τώρα εκφράζονται σε σωστά Γαλλικά, μάλλον έκανε μαθήματα επικοινωνίας.
Δεν είναι καθόλου βέβαιο, ωστόσο, ότι αυτό θα είναι αρκετό για να τον φέρει στην επικαιρότητα στο επερχόμενο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Ακόμα και αν ο Ντούγκα, ο πρώην προπονητής της Βραζιλίας, τον περιέγραψε ως “το μεγαλύτερο ταλέντο στην γαλλική ομάδα, μαζί με τον Benzema” ο προπονητής του Laurent Blanc έχει πει πολλές φορές ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο στην Γαλλική ομάδα για τον εξτρέμ της Μπάγερν: ”Η θέση αυτή δεν είναι δεσμευμένη από κανέναν. Όσο είμαι εγώ εκεί, η θέση του επιθετικού θα είναι ανοικτή για τον καλύτερο παίκτη. Malouda, Ribery ή ίσως ο Payet. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει.”
Μια περίεργη ανάκαμψη , τότε, για έναν παίκτη πού ομόφωνα “υιοθετήθηκε” από την Γαλλική κοινή γνώμη κατά την διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006 στη Γερμανία. Εκείνη την εποχή , ο Φράνκ Ριμπερί ήταν η ελπίδα για ένα χρυσό μέλλον για τους Γάλλους. Η Γαλλία που κάποτε είχε τον Platini και τον Zidane. Δεδομένου ότι ο τελευταίος είχε προγραμματίσει την αποχώρηση του από την ενεργό δράση μετά το τέλος του τουρνουά, η ομάδα θα μπορούσε να βασιστεί στον παίκτη από την Μασσαλία , ο οποίος τότε ήταν μόνο 23 χρονών.
Ο Ριμπερί είχε πολλά υπέρ. Είχε ήδη εξαιρετικό στυλ παιχνιδιού: ρομαντικό, ανέμελο, γενναιόδωρο, ακριβώς όπως αρέσει στους φιλάθλους. Κάποτε δήλωσε :”Πάντα τα δίνω όλα, ανεξαιρέτως αν είναι προπόνηση ή αγώνας”. Αλλά πάνω απ’ όλα, έχει μια υπέροχη προσωπική ιστορία-τυπική από τη φτώχεια στα πλούτη- αλα Γαλλικά , κάπου μεταξύ Emile Zola και Jules Ferry. “Ο Ριμπερί? Είναι αστείος” είπε ο Jean-Alain Boumsong στην τηλεόραση , περνώντας τα δάχτυλα του μέσα από τα μαλλιά του συμπαίκτη του…
Ο Ριμπερί μπορεί να ήταν αστείος αλλά ήταν αναμφισβήτητα εκτός των συνηθισμένων. Ο παίκτης μεγάλωσε στην γειτονία Chemin Vert, στην Boulogne-Sur-Me μια περιοχή στην νότια Γαλλία, όχι μακριά από την Outreau που μαστίζεται από την φτώχεια και ήρθε στην δημοσιότητα το 2004 μετά από μια διαβόητη υπόθεση κακοποίησης παιδιών. Είναι μια περιοχή όπου το ένα τρίτο του πληθυσμού είναι άνεργο.
Ο Φρανκ Ριμπερι είναι γιος ενός οικοδόμου και μιας νοικοκυράς.
Όπως έχει παραδεχτεί ο ίδιος “ποτέ δεν πήγε διακοπές ως παιδί εκτός από μια φορά, στην Εurodisney στα προάστια του Παρισιού.” Με έναν ανεπιθύμητο-για συμβολισμό, τα πρώτα του βήματα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο χαρακτηρίζονται από σημάδια τόσο βαθιά όσο αυτά στο πρόσωπο του, αποτέλεσμα ενός αυτοκινητιστικού ατυχήματος που συνέβη όταν ήταν 2 χρονών. “Ήμουνα στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου, και το παρμπρίζ εξερράγη στο πρόσωπο μου.”
Στα 16 του, είχε αποβληθεί από την ακαδημία της Lille εξαιτίας ενός καβγά στο σχολείο, και στα 20 πάλευε στον νότο της Γαλλία με την Ales, μια ομάδα τρίτης κατηγορίας ”ανήμπορος να τα καταφέρει απορρίφτηκε από τις Caen, Amiens, Guingamp, ο παίκτης τελικά βρήκε καταφύγιο στην Brest, το πρώτο βήμα μιας πλέον ακαταμάχητης ευκαιρίας για να λάμψει-Metz, Galatasaray, Marseille και τελικά Bayern Munich .
Ένα υπέροχο ταξίδι στο γαλλικό ποδόσφαιρο, το οποίο συνήθως ευνοεί το “βασιλικό μονοπάτι” των προπονητικών κέντρων –η πλειονότητα των Γάλλων διεθνών έρχονται από αυτά τα φυτώρια τα οποία καθορίζονται από τις επαγγελματικές ομάδες αλλά και το Γαλλική FA.
Ένα ακόμα πιο όμορφο παραμύθι είναι ότι, σε αντίθεση με τα σούπερ μόντελ τα οποία άλλοι παίκτες πάνε συνήθως, ο Φρανκ Ριμπερι παντρεύτηκε ένα “κανονικό” κορίτσι, την Wahiba, ούτε ιδιαίτερα όμορφη ούτε ιδιαίτερα πλούσια. “Την γνώρισα στα 16. Μέναμε στην ίδια γειτονία. Ήταν καλή για μένα με κάθε τρόπο. Δεν είναι επειδή είμαι επαγγελματίας τώρα αλλά έχω αλλάξει” δήλωσε το 2006, την εποχή που ξεκίνησε να φτιάχνει το όνομα του στον χώρο. Πράγματι, για το κοινό, ο Φρανκ Ριμπερι ήταν η τέλεια προβολή του εαυτού τους: η απόδειξη ότι κάποιος μπορεί να είναι κανονικός άνθρωπος και να γίνει ένας από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο.
Εξάλλου, ο Ριμπερι δεν ήταν καν ο Ριμπερι. Για τους Γάλλους ήταν ο “Ti’Franck”, το στοργικό προσωνύμιο που δίνουν στο τοπικό αγόρι που έκανε κάτι καλό. Ακόμα καλύτερα , στο απόγειο της δόξας του, είχε ακόμα το δικό του αφιερωμένο τηλεοπτικό σόου “Τhe Ribery Show” στην Γαλλική τηλεόραση.
Ένα πρόγραμμα που χρηματοδοτείται πλήρως από την Nike, οπού ο “Ti’Franck” κάλεσε όλους τους φίλους του –τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές, φίλους από τον Βορρά και την οικογενειά του, ή μάλλον, την οικογένεια της γυναίκας του, να φωνάξουν από τις κερκίδες του σταδίου της Lille όπου το σόου γυριζόταν, πριν μπουν στο στάδιο η Νike εφοδίασε όλους τους επισκέπτες πού έρχονται για να γιορτάσουν το είδωλο τους.
Μετά από αυτό, όλα ήρθαν ανάποδα. Δυστυχώς για τον Ριμπερι, οι Γάλλοι μετατράπηκαν από μια ομάδα νικητών (νικητές του Παγκόσμιου Κυπέλλου το ΄98, του Εuro 2000, και φιναλίστ το 2006 στο Παγκόσμιο Κύπελλο ) να έχουν χάσει την ποιότητα τους και να είναι ανίκανοι να περάσουν το πρώτο γύρο μιας διοργάνωσης (Εuro 2008, Παγκόσμιο Κύπελλο 2012) . Αυτό ήταν αρκετό για την κοινή γνώμη να φέρεται στους ήρωες του χθες σαν μηδενικά. Οι Γάλλοι παίκτες θεωρήθηκαν αλαζόνες, εγωιστές, υπερεκτιμημένοι, αποκομμένοι από μια χώρα που βυθίστηκε στην οικονομική κρίση.
Ακολουθώντας το πλήθος, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης άμεσα αποφάσισαν να πουν την άλλη ιστορία για τον Ριμπερι: όχι πια το παιδί με τα προβλήματα που τα κατάφερε ως την κορυφή, αλλά το κακό παιδί από το χωρίο. Wahiba? Ο Ριμπερι είχε τη Zahia, μια πόρνη, η οποία παραδόθηκε σπίτι του για να γιορτάσει τα 27 γενέθλια του. Με την βοήθεια του κουνιάδου του! Ωραία. Ο διεφθαρμένος-αλλά-προσφιλής χαρακτήρας.
Διαπιστώθηκε ότι ο Ριμπερι είχε αφήσει το Metz το 2004 γιατί είχε έναν καβγά σε ένα νυχτερινό κέντρο, όπου σωματικά απείλησε φιλάθλους όταν ήταν στην Marseille (“Θα γ… την μάνα σου φίλε, μην με δοκιμάζεις” είπε σε έναν φίλαθλο της ΟΜ δυσαρεστημένο με το αποτέλεσμα) και σχεδόν είχε έναν καβγά με έναν άλλο παίκτη σε ένα νυχτερινό κλαμπ λίγες εβδομάδες πριν την αποχώρηση του για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ν. Αφρικής-μέλη του περιβάλλοντος του εκείνο το βράδυ στο Milliardaire, ένα κλαμπ του Παρισιού, έβγαλαν όπλα “για να κάνουν εντύπωση στα πλήθη”. Ο γενναιόδωρος και ανιδιοτελής παίκτης. “Για να θεραπεύσεις τον Ριμπερι δεν πρέπει να είσαι γιατρός αλλά λογιστής” είπε ένας πρώην ατζέντης του. Για τους Γάλλους, ο “Ti’Franck” είχε γίνει Ribéry the Chav.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου