Κι εκεί που δεν είχαμε με τι ν' ασχοληθούμε, καθώς η επόμενη αγωνιστική
είναι μακριά χρονικά, να που μας έφεραν το θέμα στο πιάτο, για να
συζητάμε, να αναλύουμε και δυστυχώς να κάνουμε κακό στην ίδια την ομάδα μας.
Γιατί όταν προκύπτει οποιοδήποτε θέμα που μεγάλη μερίδα του κόσμου
στρέφεται εναντίον ενός ποδοσφαιριστή, άσχετα με την κατάληξη της όποιας
"κόντρας", το σίγουρο είναι ότι γίνεται κακό στην ομάδα.
Ως άλλος ένας "βλάκας" (θα μου επιτρέψετε την έκφραση, σε εισαγωγικά βεβαίως), ο Εργκούς Κάτσε, φρόντισε να διαφημίσει τα "πατριωτικά" του αισθήματα μέσω του facebook. Όπα, τα ποια αισθήματα και πού; Κατ' αρχήν κρατήστε σε πολλούς αστερίσκους τη λέξη "πατριωτικά" (επίτηδες σε εισαγωγικά στη συγκεκριμένη περίπτωση). Όμως απ' όσο γνωρίζουμε όλοι, όταν την περσινή περίοδο παρατηρήθηκαν κάποια κρούσματα με δικτάτορες και λοιπούς συγγενείς να παρελαύνουν σε λογαριασμούς παιχτών, η ΠΑΕ ΠΑΟΚ είχε δηλώσει ότι όλα αυτά θα ελέγχονται.
Άρα ένα βασικό είναι ότι ο έλεγχος πήγε περίπατο, κανείς δεν προστάτευσε τον ποδοσφαιριστή της ομάδας, που εκτός από επαγγελματίας αθλητής είναι και ένα νεαρό άτομο με τα μυαλά (αντικειμενικά) πάνω από το κεφάλι. Έτσι τον άφησαν να εκτεθεί και να εκθέσει και τον ΠΑΟΚ.
Αυτό δεν είναι γκρίνια προς την ΠΑΕ. Είναι όμως μια παραίνεση... Αφού βλέπετε ρε άνθρωποι ότι γίνεται χαμός με τους ποδοσφαιριστές, δεν πρέπει κάποιος να τους προστατεύσει; Πόσους Κατίδηδες θα πρέπει να δούμε δηλαδή στην Ελλάδα; Η προστασία δεν έρχεται με πρόστιμα και ούτε άμα γίνει το κακό βγαίνει άκρη. Σε κάθε περίπτωση μετά από τέτοιες ενέργειες ακολουθούν τόσες διαφορετικές γνώμες και τόσες μπούρδες, που η σύγχυση είναι μεγαλύτερη απ' ότι πριν.
Η λύση είναι άραγε να τους φιμώσουμε; Όχι. Όμως η πραγματική λύση δεν μπορεί να βρεθεί μόνο για τους ποδοσφαιριστές. Ας τα πάρουμε τα πράγματα με μια σειρά...
Ο UCK δεν είναι ένας τυχαίος στρατός, ούτε ένας απελευθερωτικός, ούτε ένας αντάρτικος στρατός.
Είναι ένας στρατός που φτιάχτηκε με τη χρηματοδότηση των Η.Π.Α. για να τις βοηθήσει στο σχέδιό τους για διαμελισμό των Βαλκανίων. Αρχικά η αφορμή ήταν η "καταπίεση των Αλβανών κατοίκων του Κοσσυφοπεδίου από τον Μιλόσεβιτς", αλλά για να μην τα πολυλογούμε, γνωρίζουμε πλέον καλά, όσοι έχουμε στοιχειώδη μνήμη και ηλικία άνω των 20, ότι κάθε φορά υπάρχει μια αντίστοιχη αφορμή.
Δυστυχώς όμως, δε μιλάμε για κάτι που είναι μακρινό ή θεωρητικό σ' αυτή την περίπτωση. Μιλάμε για πολέμους που λίγο πολύ ζήσαμε κι εμείς οι ίδιοι.
Άκου να δεις Εργκούς Κάτσε
Το 1999, όταν μετά από την "αναταραχή" που υπήρχε από τους ομοεθνείς σου στο Κόσοβο, οι Η.Π.Α. αποφάσισαν να κάνουν γης μαδιάμ την τότε Γιουγκοσλαβία κι εμείς ζήσαμε έναν πόλεμο. Πιθανώς κι εσύ.. το κατάλαβες;
Αμερικανικά τανκς, φρεγάτες, φορτηγά και άλλου είδους άρματα μάχης περνούσαν μέσα από το λιμάνι και την πόλη της Θεσσαλονίκης, με κατεύθυνση το Κόσοβο. Στην πόλη που έχεις την τύχη (πραγματική τύχη) να ζεις, εκατοντάδες χιλιάδες λαού, πήραν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μέρος στη μάχη απέναντι στην εισβολή εκείνων των μακελάρηδων που χρησιμοποίησαν για αφορμή του πολέμου τους το "πατριωτικό όνειρο" κάποιων ομοεθνών σου.
Άλλοι ήταν στα σύνορα και έκαναν ανθρώπινες αλυσίδες για να μην περάσουν τα τανκς, άλλοι ήταν κάθε νύχτα στο λιμάνι, μπαίνοντας κρυφά και φροντίζοντας να αλλάζουν την κατεύθυνση των οχημάτων, να τα αποκλείουν σε δρόμους και άλλα τέτοια.
Όταν έγιναν οι βομβαρδισμοί στο Βελιγράδι, την Πρίστινα και άλλες πόλεις, Εργκούς, εγώ, όπως ίσως κι εσύ, έβλεπα τη βροχή στην πόλη μου να είναι κίτρινη, όντας εμπλουτισμένη με τα χημικά που έριχναν σε ανθρώπους αυτοί που σήμερα "προσπαθούν να προστατέψουν την ανθρωπότητα από τα χημικά".
Μετά απ' όλα αυτά Εργκούς, κάποιοι ομοεθνείς σου χάρηκαν πάρα πολύ που απέκτησαν μια αμερικανική βάση στην πατρίδα τους, ένα Κόσοβο που έχει πάνω στη σημαία του τα αστέρια του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που διεξήγαγαν εκείνο τον πόλεμο.
Εγώ Εργκούς θα σου πω ότι νιώθω για ένα πράγμα ντροπή. Νιώθω ντροπή γιατί όταν σε είδαμε όλοι στη φωτογραφία να φοράς αυτή τη μπλούζα, αυτό το σύμβολο, δε θυμηθήκαμε τη δική μας ευθύνη που μας κυβερνάνε ακόμα εκείνοι που άφησαν την Ελλάδα να κηρυχθεί εμπόλεμη ζώνη ώστε να γίνει αυτό το μακελειό. Έχουμε κι εμείς ευθύνη λοιπόν και καλά θα κάνουμε να τη θυμόμαστε πριν σηκώσουμε την πέτρα που θα σου πετάξουμε.
Όμως για πες μου Εργκούς, τι πραγματικά πατριωτικό βρίσκεις σ' αυτό το σύμβολο; Πιστεύω ειλικρινά, ότι αν κάτσω προσωπικά να σου μιλήσω για τους Αλβανούς, για την προέλευσή του και για ιστορικά χαρακτηριστικά τους θα μπορέσω να σε κάνω περισσότερο περήφανο για τους φυλετικούς προγόνους σου, απ' ότι αυτοί που σου έμαθαν ότι για να είσαι υπερήφανος πρέπει να λες ότι δεν υπάρχει Μακεδονία (γιατί αυτό έγραφες από πάνω).
Εργκούς ευτυχώς υπάρχει Μακεδονία, εδώ και χιλιάδες χρόνια και από την ύπαρξη αυτή πολλοί λαοί μπόρεσαν να απολαύσουν πολιτιστικά αγαθά που ίσως να έφταναν μετά από αιώνες στα μέρη τους. Μπορείς να τη δεις τη Μακεδονία Εργκούς, αν και δε φταις μόνο εσύ γι' αυτό. Ίσως τα όσα χρόνια βρίσκεσαι στη Θεσσαλονίκη δε σε πήγε κανείς μέχρι την Αρχαία Πέλλα και τη Βεργίνα, να θαυμάσεις έναν πολιτισμό που έφτασε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά χάρη στα χαρακτηριστικά που ανέπτυξαν οι πολίτες του.
Αυτό δε σημαίνει ότι εσύ Εργκούς είσαι κατώτερος ή ότι άλλο. Ο μόνος τρόπος να φανείς κατώτερος είναι να θέλεις να εξαφανίσεις τον άλλο πολιτισμό. Ο μόνος τρόπος να είσαι κατώτερος είναι να πιστεύεις ότι για να νιώσεις υπερηφάνεια πρέπει να φτάσεις στα Γιάννενα, την Άρτα, τη Θεσσαλονίκη ή την Κωνσταντινούπολη. Ο μόνος τρόπος να είσαι κατώτερος είναι να δέχεσαι να σου "κολλάνε" την εθνική σου ταυτότητα οι Αμερικανοί πεζοναύτες και να προσπαθείς να σβήσεις από το χάρτη το γείτονά σου.
Δυστυχώς, Εργκούς, οι βαλκάνιοι λαοί έχουμε υποφέρει πολλά και έχουμε αποκτήσει και κάποια κακά χαρακτηριστικά. Ένα από αυτά είναι η βλαχομαγκιά, που δεν έχει να κάνει με τους βλάχους, αλλά με τις ίδιες αντιλήψεις, ότι θέλει κάποιος να νιώθει ανώτερος, τρώγοντας το διπλανό του.
Έχουμε κι εμείς Ουτσεκάδες στην Ελλάδα Εργκούς, δυστυχώς. Περιμένουν αυτοί πώς και πώς κάτι τέτοιες ενέργειες, σαν τη δική σου, για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, τη μανία τους και την αρρωστημένη σκέψη μιας επίπλαστης "επιβολής". Αν στεναχωρήθηκα περισσότερο Εργκούς για κάτι, είναι ότι έδωσες τροφή σε τέτοιου είδους σχόλια και μια συζήτηση που δε θα έπρεπε να βρίσκουν πατήματα για να την κάνουν.
Εργκούς, αν και μένεις στην Ελλάδα και κερδίζεις τη ζωή σου, πέρα από το να αγαπάς τη χώρα που μένεις πρέπει να αγαπάς και τη χώρα από την οποία προέρχεσαι. Τυχαίνει να ζω κι εγώ σε μια άλλη χώρα και δε θα άλλαζα με τίποτα το δικαίωμα να αγαπάω την πατρίδα μου, ούτε για όλο το χρυσάφι του κόσμου (κι ας με πικραίνει συνεχώς). Όμως αγάπη για την πατρίδα Εργκούς είναι να μπορούμε να αγαπήσουμε και τα καλά των άλλων, όχι να θέλουμε τον αφανισμό τους. Γιατί έτσι δεν αγαπάμε την πατρίδα μας, έτσι απλά τη βοηθάμε να χειροτερεύει, να συμβάλει στο να υποφέρουν εκατομμύρια άνθρωποι, όπως γίνεται την τελευταία 20ετία στα Βαλκάνια.
Αδέρφια ΠΑΟΚτσήδες...
Την επόμενη φορά που θα σκεφτούμε κι εμείς τέτοιου είδους σχόλια για φυλετικές ανωτερότητες και τα λοιπά, ας διπλοσκεφτούμε πόσο "πονάει" όταν βλέπεις κάποιον να τα λέει αυτά από την απέναντι πλευρά. Ειδικά οι μικρότεροι, που πλέον βλέπουν σα μόδα να σηκώνουν τα χέρια τους θυμίζοντας ότι πιο σκοτεινό έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα, ας σκέφτονται κάθε στιγμή ότι ο Εργκούς ήταν ο καθρέφτης τους, απλά αντί να φοράει περίεργα γεωμετρικά σχήματα, φορούσε ένα άλλο σύμβολο με τα γράμματα του μίσους από πάνω.
Το ζήτημα δεν είναι να πάρουμε τα κεφάλια αυτών των παιδιών, το ζήτημα είναι να τους το γεμίσουμε. Γιατί την επόμενη φορά που θα περάσουν από την Θεσσαλονίκη οι φονιάδες κι οι ληστές εμείς κινδυνεύουμε να κυνηγάμε και τον Κάτσε.
FCPAOK.GR
Περισσότερα »
