Έρχονται μήνες δύσκολοι…

Σε δύο ημέρες από σήμερα η αποστολή της ΑΕΚ θα αναχωρήσει για το Τσέστερ της Αγγλίας με τον Βαγγέλη Βλάχο να ελπίζει, να εύχεται, να κάνει τάματα ότι τελικά θα του χαμογελάσει η τύχη ώστε οι Παναγιώτης Λαγός και Ρότζερ Γκερέιρο να παραμείνουν στο ρόστερ της ομάδας! Όπως ακριβώς το διαβάζετε…

Οι δύο μέχρι πρότινος ανεπιθύμητοι λόγω της αναγκαιότητας για το ξεφόρτωμα όσο το δυνατόν περισσότερων συμβολαίων, θα είναι την επόμενη σεζόν όχι απλώς οι άξονες, αλλά οι σταρ της μεσαίας γραμμής της ΑΕΚ, εφόσον ασφαλώς παραμείνουν στο ρόστερ της όπως προσδοκά ο προπονητής της!

Ο Γιώργος Παυλίδης γράφει για την πιο «άγνωστη» ΑΕΚ όλων των εποχών, την ομάδα που θα δίνει μάχη σε κάθε αγώνα για να μην ηττάται και που, κακά τα ψέματα, κινδυνεύει πλέον να μεταφερθεί σε μία άλλη ποδοσφαιρική διάσταση μεταξύ των ομάδων της Σούπερ Λίγκας.

Ο απαξιωμένος Βραζιλιάνος ο οποίος είχε εξαναγκαστεί σε σημείο να προπονείται μόνος του ένα ολόκληρο καλοκαίρι προκειμένου να πειστεί σε παραίτηση από το  πλουσιοπάροχο συμβόλαιό του. 

Και ο άτυχος λόγω οδυνηρών τραυματισμών και δέκτης σκληρής κριτικής Έλληνας που από τον επόμενο ηγέτη της ομάδας (σκεπτικό με το οποίο αποκτήθηκε το καλοκαίρι του 2006) μεταλλάχθηκε σε έναν παίκτη-πασπαρτού για διάφορες δουλειές, όποτε η ομάδα τον είχε ανάγκη…

• Ουδέποτε θεωρούσα ως…

… κατάντια το να δίδονται ευκαιρίες σε ποδοσφαιριστές οι οποίοι είχαν διαφόρων ειδών αναποδιές στις καριέρες τους. Άλλωστε ο Γκερέιρο και ο Λαγός είχαν εξαιρετικές συστάσεις όταν «προσγειώθηκαν» στην ΑΕΚ, δεν εμφανίστηκαν από το πουθενά. Είναι ωστόσο μία ομολογουμένως μελαγχολική παραδοχή το να διαπιστώνεις ότι είναι απαραίτητοι επειδή όλοι όσοι βρίσκονται πίσω τους στερούνται βασικής παιδείας σε θέματα τεχνικής και τακτικής.

Το πνεύμα του Βλάχου, η πίστη στη δουλειά του, η προσπάθειά του να πείσει όλους όσοι δοκιμάζονται στα Σπάτα ότι έχουν δυνατότητες (ακόμα κι αν σε κάποιους αυτές είναι εμφανώς περιορισμένες), ακόμα και οι λίγο βιαστικές μεγαλοστομίες του, ομολογώ ότι μου άρεσαν. Έτσι θέλω να σκέφτεται ο προπονητής της ΑΕΚ, όχι μίζερα και αναμασώντας την προβληματική κατάσταση που παρέλαβε, (επαγγελματική) επιλογή του (καθενός) ήταν άλλωστε.

Ωστόσο αυτό δεν συνεπάγεται ότι πείθομαι κιόλας. Αυτή τη στιγμή η ΑΕΚ που δημιουργείται πάνω σε αυτές τις (αναγκαστικά) πρόχειρες βάσεις που στήθηκαν για να στηρίξουν το οικοδόμημα της νέας σεζόν, θα είναι μία ομάδα που θα δίνει μάχη σε κάθε αγώνα για να μην ηττάται. Και η εικόνα αυτή δεν νομίζω ότι θα αλλάξει ιδιαίτερα ακόμα κι αν προστεθούν στο ρόστερ οι Μάντζιος και Μόρας.

• Κοντολογίς…

… έρχονται μήνες δύσκολοι για την ΑΕΚ. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας (το Football-ista θα δώσει το παρών
μεταφέροντάς σας όλα όσα θα εκτυλίσσονται για 14 ημέρες στο Τσέστερ) θα φανεί αν αυτά τα παιδιά που επελέγησαν πολλά εκ των οποίων σε άλλες εποχές θα στελέχωναν μόνο τη β’ ομάδα διαθέτουν εκτός από φλόγα και επιθυμία και τις δυνατότητες να σταθούν επαξίως.

Αν προσεγγίσουμε αμιγώς αγωνιστικά την κατάσταση, η Ένωση διανύει την πλέον οριακή φάση της ιστορίας της. Ακροβατεί σε ένα τεντωμένο σχοινί για το αν θα καταφέρει να διατηρηθεί στην πρώτη πεντάδα της Σούπερ Λίγκας (κάτι που με τις υπάρχουσες συνθήκες θα θεωρηθεί επιτυχία - όσο φτωχό κι αν ακούγεται ως ενδεχόμενο για την ΑΕΚ) ή αν θα υποχωρήσει στο γκρουπ δεύτερης ταχύτητας.

Υ.Γ.  Η καταγραφή της πραγματικότητας είναι σκληρή. Ως και απαισιόδοξη, ωστόσο είναι καλύτερα να κρατάμε χαμηλά τον πήχη όταν ακούμε ονόματα όπως ο Αρκούδας, ο Κουτρουμπής, ο Βλάχος, ο Φέτσης, ο Κοτσαρίδης, ο Τομαράς… 

Δεν φταίνε ασφαλώς τα παιδιά που κυνηγούν το όνειρό τους. Ωστόσο κάποιους από αυτούς δεν τους είχαμε ξανακούσει. Και ποιος δεν θα ήθελε να αποδειχθούν άξιοι και «μπαλαδόροι». Όλοι θα χαμογελάσουμε με μία ΑΕΚ ικανή για μία μικρή επανάσταση. Ως τότε όμως, ας μην παραμυθιαζόμαστε…