Στιγμές ποδοσφαιρικής μαγείας έζησε το βράδυ του Σαββάτου το «Καμπ Νόου», εκεί
όπου οι φίλαθλοι της Μπαρτσελόνα τίμησαν τον Πεπ Γουαρδιόλα στο τελευταίο του
παιχνίδι στην έδρα των «μπλαουγκράνα». Το Football Sports HD βρέθηκε στην κερκίδα του
«Estadi» και σας μεταφέρει το κλίμα..
Οι φίλαθλοι της Μπαρτσελόνα αποχαιρέτησαν το βράδυ του Σαββάτου τον Πεπ Γουαρδιόλα, ευχαριστώντας τον για όσα πρόσφερε στον σύλλογο.
Το Football Sports HD βρέθηκε στο «Καμπ Νόου» και έζησε από κοντά τα συγκλονιστικά 11 λεπτά αμέσως μετά τη λήξη του καταλανικού ντέρμπι.
Οι 90.000 θεατές που βρέθηκαν το βράδυ του Σαββάτου στις κερκίδες του «Καμπ Νόου» θα θυμούνται για πάντα τις μαγικές στιγμές που εκτυλίχθηκαν στον «ναό» της Μπαρτσελόνα. Ο αποχαιρετισμός στον Πεπ Γουαρδιόλα, που κάθισε για τελευταία φορά στον πάγκο της ομάδας σε αγώνα εντός έδρας, δεν είχε ούτε δράματα, ούτε υπερβολές, ούτε υστερίες. Ήταν όμως με μια λέξη, συγκλονιστικός.
Γιατί σε αυτόν υπήρξαν μόνο συναισθήματα. Μέσα στα 11 λεπτά που ακολούθησαν τη λήξη του καταλανικού ντέρμπι, συναντήθηκαν η αναγνώριση και η αγάπη για ένα από τα σύμβολα του συλλόγου, που πλέον έχει τη θέση που του αρμόζει στο Πάνθεον των ηρώων της Μπαρτσελόνα, δίπλα στους Γκάμπερ, Κουμπάλα και Κρόιφ. Τα λόγια δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αποδώσουν αυτό που ένιωσαν όσοι βρέθηκαν εκεί.
Το ίδιο και οι εικόνες. Όσο και αν είναι εντυπωσιακές. Που είναι. Όμως την κλιμάκωση και την κορύφωση των συναισθημάτων που ξεκίνησε λίγο πριν τον αγώνα και ολοκληρώθηκε στο «πασίγιο» παικτών και συνεργατών του Πεπ, τίποτα δεν είναι ικανό να μεταφέρει σε ένα κείμενο ή σε ένα βίντεο. Ελάχιστα μόνο μπορώ να γράψω σε σχέση με όσα ένιωσα το βράδυ του Σαββάτου.
Από τη μυριόστομη κραυγή που υψώθηκε στον ουρανό του «Καμπ Νόου», όταν η μεγαφωνία ανακοίνωσε το όνομα του προπονητή της ομάδας. Από τα 40.000 σημαιάκια που έγραφαν πάνω «Grácies Pep» και κυμάτιζαν ασταμάτητα συνοδεύοντας τα λάβαρα της Μπαρτσελόνα και τις χιλιάδες σενιέρες. Από την είσοδο των ομάδων στον αγωνιστικό χώρο με το «som la gent blaugrana» να ηχεί και να εμπνέει.
Από το εντυπωσιακό πανό που ξετυλίχτηκε δευτερόλεπτα πριν τη σέντρα αποκαλύπτοντας αυτό που νιώθουν όλοι οι «μπαρσελονίστας» για τον προπονητή τους. «T’ estimem Pep», σ’ αγαπάμε Πεπ. Από το πρώτο γκολ του Μέσι και τους πανηγυρισμούς της κερκίδας. Από το χειροκρότημα στο 22ο λεπτό στον Αμπιντάλ, που αν και απών, είναι πάντα παρών. Από το δεύτερο και το τρίτο γκολ του Μέσι που καθάρισε και διαδικαστικά το ντέρμπι.
Από το τέταρτο με τον Λέο να τρέχει στον πάγκο, να αγκαλιάζει τον Πεπ και τους υπόλοιπους παίκτες να ακολουθούν. Από τη λήξη του αγώνα και μετά, με τον Μανέλ Βικ, την ίδια τη φωνή του «Καμπ Νόου», να ευχαριστεί από το μικρόφωνο τον Γουαρδιόλα για όσα πρόσφερε ως παίκτης και προπονητής στον σύλλογο. Από τα μάτριξ που άρχισαν να δείχνουν μερικές από τις σημαντικότερες στιγμές του Πεπ και της ομάδας την τελευταία τετραετία.
Από τον ίδιο τον πρωταγωνιστή της βραδιάς, που κρατούσε στα χέρια του το μικρόφωνο περιμένοντας να μιλήσει, ενώ ηχούσαν οι νότες από το τραγούδι του Καταλανού τραγουδοποιού Γιουίς Γιακ, «Que tinguem sort» (καλή μας τύχη). Ο συμβολισμός σε όλο του το μεγαλείο, αφού οι στίχοι μιλάνε για ένα ζευγάρι που χωρίζει...
Από τα ίδια τα λόγια του Πεπ όταν πήρε τον λόγο και μίλησε για τους υπέροχους παίκτες του, για τον κόσμο και για το πόσο τυχεροί είμαστε όλοι εμείς που μας «έτυχε» αυτή η ομάδα. Από το γεμάτο συγκίνηση ευχαριστώ του σε όλους και από τους παίκτες που στάθηκαν κοντά του παρακολουθώντας με βουρκωμένα μάτια. Από τις 90.000 culés στις κερκίδες και τα βουβά δάκρυα που κυλούσαν ασταμάτητα.
Από τον χαιρετισμό και τα φιλιά που έστειλε ο Πεπ στις κερκίδες που τον αποθέωναν ασταμάτητα. Από το «πασίγιο» που έφτιαξαν παίκτες και τεχνικό τιμ για να περάσει ανάμεσά του ο αρχιτέκτονας της πιο πετυχημένης περιόδου της Μπαρτσελόνα. Και τέλος, από τον χαιρετισμό που επιφύλαξε ο ίδιος ο Γουαρδιόλα στο «Καμπ Νόου», όταν μετά τη συνέντευξη Τύπου, μπήκε μαζί με την οικογένειά του στο έρημο πλέον γήπεδο, για να πάρει μαζί του την πιο προσωπική ανάμνηση.
Όπως όλοι εμείς που είχαμε την τύχη να βρεθούμε στο γήπεδο, όπως όλοι εμείς που έχουμε την τύχη να ζούμε το δημιούργημα του Πεπ, όπως το ίδιο το ποδόσφαιρο έχει το προνόμιο να διαθέτει αυτή την ομάδα, όπως όταν με το καλό θα κλείσει αυτός ο κύκλος των επιτυχιών, θα είναι οι αναμνήσεις αυτές που θα συνεχίσουν να διηγούνται την ιστορία αυτών των παικτών, μεταφέροντας στις επόμενες γενιές το συναίσθημα, το μεγαλείο και την περηφάνεια του «més que un club».
Δε νομίζω ότι χρειάζονται περισσότερα, έτσι κι αλλιώς δεν έχω κάτι άλλο να γράψω. Εκτός από τον θαυμασμό, τον σεβασμό και την ευγνωμοσύνη που νιώθω για τον Πεπ. Για όσα οραματίστηκε, δημιούργησε και πρόσφερε στον σύλλογο της καρδιάς του. Το Σάββατο το βράδυ μέσα στο «Καμπ Νόου» βρίσκονταν όλες οι φυλές του κόσμου. Και ίσως αυτό να είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα του Γουαρδιόλα. Ότι το ποδόσφαιρο που παίζει η Pep Team το αγάπησαν και το θαυμάζουν οι φίλοι του ποδοσφαίρου σε κάθε γωνιά της υφηλίου.
Γι’ αυτό και ευχαριστώ τον «Θεό» του ποδοσφαίρου που με έκανε να ζήσω από κοντά αυτό που έζησα το Σάββατο το βράδυ στο «Καμπ Νόου». Grácies Pep. Fins aviat.
Οι φίλαθλοι της Μπαρτσελόνα αποχαιρέτησαν το βράδυ του Σαββάτου τον Πεπ Γουαρδιόλα, ευχαριστώντας τον για όσα πρόσφερε στον σύλλογο.
Το Football Sports HD βρέθηκε στο «Καμπ Νόου» και έζησε από κοντά τα συγκλονιστικά 11 λεπτά αμέσως μετά τη λήξη του καταλανικού ντέρμπι.
Οι 90.000 θεατές που βρέθηκαν το βράδυ του Σαββάτου στις κερκίδες του «Καμπ Νόου» θα θυμούνται για πάντα τις μαγικές στιγμές που εκτυλίχθηκαν στον «ναό» της Μπαρτσελόνα. Ο αποχαιρετισμός στον Πεπ Γουαρδιόλα, που κάθισε για τελευταία φορά στον πάγκο της ομάδας σε αγώνα εντός έδρας, δεν είχε ούτε δράματα, ούτε υπερβολές, ούτε υστερίες. Ήταν όμως με μια λέξη, συγκλονιστικός.
Γιατί σε αυτόν υπήρξαν μόνο συναισθήματα. Μέσα στα 11 λεπτά που ακολούθησαν τη λήξη του καταλανικού ντέρμπι, συναντήθηκαν η αναγνώριση και η αγάπη για ένα από τα σύμβολα του συλλόγου, που πλέον έχει τη θέση που του αρμόζει στο Πάνθεον των ηρώων της Μπαρτσελόνα, δίπλα στους Γκάμπερ, Κουμπάλα και Κρόιφ. Τα λόγια δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αποδώσουν αυτό που ένιωσαν όσοι βρέθηκαν εκεί.
Το ίδιο και οι εικόνες. Όσο και αν είναι εντυπωσιακές. Που είναι. Όμως την κλιμάκωση και την κορύφωση των συναισθημάτων που ξεκίνησε λίγο πριν τον αγώνα και ολοκληρώθηκε στο «πασίγιο» παικτών και συνεργατών του Πεπ, τίποτα δεν είναι ικανό να μεταφέρει σε ένα κείμενο ή σε ένα βίντεο. Ελάχιστα μόνο μπορώ να γράψω σε σχέση με όσα ένιωσα το βράδυ του Σαββάτου.
Από τη μυριόστομη κραυγή που υψώθηκε στον ουρανό του «Καμπ Νόου», όταν η μεγαφωνία ανακοίνωσε το όνομα του προπονητή της ομάδας. Από τα 40.000 σημαιάκια που έγραφαν πάνω «Grácies Pep» και κυμάτιζαν ασταμάτητα συνοδεύοντας τα λάβαρα της Μπαρτσελόνα και τις χιλιάδες σενιέρες. Από την είσοδο των ομάδων στον αγωνιστικό χώρο με το «som la gent blaugrana» να ηχεί και να εμπνέει.
Από το εντυπωσιακό πανό που ξετυλίχτηκε δευτερόλεπτα πριν τη σέντρα αποκαλύπτοντας αυτό που νιώθουν όλοι οι «μπαρσελονίστας» για τον προπονητή τους. «T’ estimem Pep», σ’ αγαπάμε Πεπ. Από το πρώτο γκολ του Μέσι και τους πανηγυρισμούς της κερκίδας. Από το χειροκρότημα στο 22ο λεπτό στον Αμπιντάλ, που αν και απών, είναι πάντα παρών. Από το δεύτερο και το τρίτο γκολ του Μέσι που καθάρισε και διαδικαστικά το ντέρμπι.
Από το τέταρτο με τον Λέο να τρέχει στον πάγκο, να αγκαλιάζει τον Πεπ και τους υπόλοιπους παίκτες να ακολουθούν. Από τη λήξη του αγώνα και μετά, με τον Μανέλ Βικ, την ίδια τη φωνή του «Καμπ Νόου», να ευχαριστεί από το μικρόφωνο τον Γουαρδιόλα για όσα πρόσφερε ως παίκτης και προπονητής στον σύλλογο. Από τα μάτριξ που άρχισαν να δείχνουν μερικές από τις σημαντικότερες στιγμές του Πεπ και της ομάδας την τελευταία τετραετία.
Από τον ίδιο τον πρωταγωνιστή της βραδιάς, που κρατούσε στα χέρια του το μικρόφωνο περιμένοντας να μιλήσει, ενώ ηχούσαν οι νότες από το τραγούδι του Καταλανού τραγουδοποιού Γιουίς Γιακ, «Que tinguem sort» (καλή μας τύχη). Ο συμβολισμός σε όλο του το μεγαλείο, αφού οι στίχοι μιλάνε για ένα ζευγάρι που χωρίζει...
Από τα ίδια τα λόγια του Πεπ όταν πήρε τον λόγο και μίλησε για τους υπέροχους παίκτες του, για τον κόσμο και για το πόσο τυχεροί είμαστε όλοι εμείς που μας «έτυχε» αυτή η ομάδα. Από το γεμάτο συγκίνηση ευχαριστώ του σε όλους και από τους παίκτες που στάθηκαν κοντά του παρακολουθώντας με βουρκωμένα μάτια. Από τις 90.000 culés στις κερκίδες και τα βουβά δάκρυα που κυλούσαν ασταμάτητα.
Από τον χαιρετισμό και τα φιλιά που έστειλε ο Πεπ στις κερκίδες που τον αποθέωναν ασταμάτητα. Από το «πασίγιο» που έφτιαξαν παίκτες και τεχνικό τιμ για να περάσει ανάμεσά του ο αρχιτέκτονας της πιο πετυχημένης περιόδου της Μπαρτσελόνα. Και τέλος, από τον χαιρετισμό που επιφύλαξε ο ίδιος ο Γουαρδιόλα στο «Καμπ Νόου», όταν μετά τη συνέντευξη Τύπου, μπήκε μαζί με την οικογένειά του στο έρημο πλέον γήπεδο, για να πάρει μαζί του την πιο προσωπική ανάμνηση.
Όπως όλοι εμείς που είχαμε την τύχη να βρεθούμε στο γήπεδο, όπως όλοι εμείς που έχουμε την τύχη να ζούμε το δημιούργημα του Πεπ, όπως το ίδιο το ποδόσφαιρο έχει το προνόμιο να διαθέτει αυτή την ομάδα, όπως όταν με το καλό θα κλείσει αυτός ο κύκλος των επιτυχιών, θα είναι οι αναμνήσεις αυτές που θα συνεχίσουν να διηγούνται την ιστορία αυτών των παικτών, μεταφέροντας στις επόμενες γενιές το συναίσθημα, το μεγαλείο και την περηφάνεια του «més que un club».
Δε νομίζω ότι χρειάζονται περισσότερα, έτσι κι αλλιώς δεν έχω κάτι άλλο να γράψω. Εκτός από τον θαυμασμό, τον σεβασμό και την ευγνωμοσύνη που νιώθω για τον Πεπ. Για όσα οραματίστηκε, δημιούργησε και πρόσφερε στον σύλλογο της καρδιάς του. Το Σάββατο το βράδυ μέσα στο «Καμπ Νόου» βρίσκονταν όλες οι φυλές του κόσμου. Και ίσως αυτό να είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα του Γουαρδιόλα. Ότι το ποδόσφαιρο που παίζει η Pep Team το αγάπησαν και το θαυμάζουν οι φίλοι του ποδοσφαίρου σε κάθε γωνιά της υφηλίου.
Γι’ αυτό και ευχαριστώ τον «Θεό» του ποδοσφαίρου που με έκανε να ζήσω από κοντά αυτό που έζησα το Σάββατο το βράδυ στο «Καμπ Νόου». Grácies Pep. Fins aviat.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου